Queenstown-Te Anau

Bedankt voor al jullie reacties. We vinden het erg leuk om dit te lezen!

De ANWB heeft ons doorgestuurd naar de lokale garage daar. Zij konden zo niks vinden. Camper bij de garage afgeleverd en het zou ongeveer  een uur duren dus we zijn naar het centrum gewandeld en daar een bakje koffie gehaald bij de bakery met een heerlijk gebakje! Ze hebben hier zo’n heerlijk cake assortiment daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren. Terug gekomen bij de garage bleek er wel wat met de remmen. Een technisch stukje verhaal maar het bleek niet ernstig en we konden er wel mee door rijden. Wij ook weer gerustgesteld. Jelle had al een paar dagen last van uitslag maar het werd steeds erger in plaats van beter. In Wanaka waren we al even bij een pharmacy geweest en die dacht dat het een allergische reactie op de muggenbeten was. Pilletjes gekregen en als het niet beter werd binnen een dag dan moesten we ons weer melden. We waren inmiddels al in Queenstown dus daar maar even naar de pharmacy. Hij verwees ons door naar de dokter omdat het misschien wel een bacteriële infectie kon zijn. Het was inmiddels iets meer geworden dan wat uitslag… Jelle werd gek van de jeuk dus toch maar naar de dokter. Die dacht precies hetzelfde dus nu echte medicijnen gekregen. We hebben nog een paar uur door de stad gewandeld en zijn weer in de camper gestapt. Jelle voelde zich helemaal niet lekker dus we zijn vrij snel op zoek gegaan naar een camping in Kingston. Nadat we die gevonden hadden is Jelle gaan slapen en ik heb het ark naar buiten gegooid om lekker in de zon te chillen. Ik zat nog maar net in de stoel toen ik heerlijk werd bedolven onder de vogelpoep. Dit brengt geluk zeggen ze… Toen ik buiten zat kreeg ik ook nog een heel bijzonder tafereel te zien.  In de bergen onweerde het flink terwijl ik 50 meter verderop lekker in de zon zat. Heel apart om mee te maken. Het regenwater waaide ook allemaal over (of bleef daar hangen) dus we hadden een perfecte camping uitgezocht J.

Inmiddels is het alweer vrijdag en zijn we doorgereden naar Te Anau. Jelle voelt zicht gelukkig weer beter en de uitslag met de jeuk is ook al stukken minder. Het weer is hier helaas niet al te best, regen regen en nog eens regen. En dat blijft het hele weekend ook nog zo. Laten wij hier nou het hele weekend zijn… Op deze momenten zijn we toch heel blij dat we een ietwat grote camper hebben. We zijn hier voor de Doubtfull Sound en de Milford Cruise. De één zegt dat deze juist het beste zijn als het slecht weer is de ander beweert hetzelfde bij mooi weer. We zullen het zien! We vermaken ons nu met een potje schaken. Beide weten we spelregels niet precies dus hebben we ons eigen versie ervan gemaakt. Soms is de één niet helemaal op de hoogte van de ander zijn spelregels dus leidt dit er weleens toe dat het potje schaken gestopt wordt. We kunnen beide niet zo goed tegen ons verlies dus is er maar een oplossing, stoppen. Om dan na 2 uur verveling toch maar weer te beginnen met nu afgestemde spelregeld J Om de regenachtige dag wat te doorbreken hebben we nog een excursie geboekt naar de Glowworm Caves. ’s Middags om half 6 konden we ons melden en gingen we met een catamaran naar de grotten. Toen we aankwamen in de haven stond het hok al redelijk vol met chinezen… Je ziet ze echt overal in grote getallen. Bang dat ze de boot missen staan ze allemaal vooraan te dringen. Na een half uur op de boot waren we ter plaatse. Het waaide en regende hard dus de zee was redelijk woest. We konden maar in groepjes van 14 man de grotten door en jullie raden het al, eerst alle chinezen. Wij bleven rustig zitten met nog twee stellen uit Engeland. Zij hadden ook geen behoefte om met hun door de grotten te gaan, wel grappig. Helaas mochten we geen foto’s maken. Om de tijd te doden voordat wij ook de grotten in konden, kregen we koffie en wat algemene informatie over de glowworm. Toen het zover was moesten we eerst een stuk behoorlijk bukkend onder de grotten doorlopen voordat we rechtop konden staan. Het geluid van het water dat tegen de rotsen opknalt is behoorlijk dus onze gids moest behoorlijk schreeuwen om wat te vertellen. En nog hebben we er niks van verstaan. De tocht leidde ons lange mooie watervallen en uiteindelijk gingen we in een bootje door de grotten om de glowworms te bekijken. Wat ze niet verteld hadden was dat alle lichten uit gingen. Zit je dan met 10 man in een piep klein bootje, niet praten (moc33ht absoluut niet) en in het pikkedonker. De gids moest ons aan stalen kettingen door de grot loodsen… De glowworms geven groenachtige licht af. Het zijn voor ons hele kleine lichtjes tegen de rotswand. Was wel mooi om te zien, maar toch zaten we niet echt op ons gemak daar.

Zaterdagochtend vroeg werden we opgehaald voor de Milford Cruise. Helaas regende het nog steeds maar ja dat was ook de voorspelling. Met een busje werden we door de milford road gereden. Zo nu en dan waren er wat stops om mooie dingen te bekijken. Omdat het regende was het meer in en uit stappen. Door dat het geheel bewolkt en mistig was kon je ook niet zoveel zien. Het had ook wel weer iets mysterieus. We kwamen langs een rivier waar het schoonste drinkwater in zat. We konden even proeven en daar was dan ineens de Kea. Een soort papegaai en absoluut niet bang. Heel leuk om te zien. We moesten door een tunnel om door de bergen heen te komen. Dit gaat met stoplichten omdat het vrij smal is en het dus eenrichtingsverkeer is.  Terwijl we stonden te wachten begon het zelfs te sneeuwen! Heel bijzonder! Maar…. Aan het einde van de tunnel was er dan toch licht. Aan de andere kant van de berg was er zon! Het is heel apart om in zo’n korte tijd verschillend weer te hebben. Zon, sneeuw, wind en regen. Aan boord was het lekker warm en ineens was daar weer de regen en even later sneeuw. Helaas was het zicht dus niet al te best en bovenop het schip vrij koud en nat… Toen we bij de Tasman Sea aankwamen lichtte het ineens weer op en kregen we eindelijk zicht op waar we waren. Ongelofelijk grote fjorden. Sommigen zagen eruit als brownies met  op de top een laagje poedersuiker J hihi. Daar kregen we natuurlijk trek van en mochten we een heerlijke wrap uitzoeken. Op de terugreis kregen we ook nog een kolonie zeeleeuwen te zien en kwamen we heel dicht bij de grootste waterval(146 meter) die er altijd is, ook zonder regen. Omdat het heel veel geregend had waren er echt heel veel watervallen. Mooi om te zien. Terug in de bus hadden we onderweg nog een aantal stops en na 3 uur rijden waren we weer terug op de camping. Gelukkig was het hier nu ook droog maar wel een stuk kouder dan we gewend waren.

Morgen gaan we de Doubtful Sound bezoeken waarna we onze reis zullen vervolgen richting de oostkust Dunedin(via invercargill).